TROCHĘ HISTORII

Słabością silnika Diesla był sposób podawania paliwa do komory silnika. By uzyskać efekt samozapłonu, paliwo powinno być wtłaczane pod wysokim ciśnieniem. Przełomową konstrukcją okazała się rzędowa pompa wtryskowa, której seryjną produkcję rozpoczęto w 1927 roku.

Do sprężania paliwa podawanego do silnika stosowano skomplikowane i duże urządzenia wykorzystujące m.in. sprężarki, co utrudniało zastosowanie jednostki napędowej Diesla w samochodach. Robert Bosch zauważył ten problem i w 1922 r. zlecił prowadzenie prac nad stosownym urządzeniem. Tymczasem Południowoniemieckie Towarzystwo Motoryzacyjne zaproponowało Boschowi rozpoczęcie w jego fabryce produkcji pomp wtryskowych pomysłu inż. Langa. Pompy te stosowano do silników firmy Acro. Bosch odmówił i porozumiał się z firmą M.A.N., która produkowała silniki Diesla. W 1924 r. prototypową pompę konstrukcji Boscha zainstalowano w ciężarówce M.A.N w celu przeprowadzenia badań drogowych. W 1926 r. Bosch wykupił firmę Acro wraz z Południowoniemieckim Towarzystwem Inwestycyjnym i w 1927 r. rozpoczął wieloseryjną produkcję udoskonalonych, własnych pomp wtryskowych i wtryskiwaczy. Przez 3 lata, do 1930 r., w zakładach Boscha wyprodukowano 10 tys. pomp wtryskowych, a do 1934 r. - już 100 tysięcy sztuk.
Pompa wtryskowa, wtryskiwacze, a także świece żarowe i filtry paliwa, których produkcję również uruchomił Bosch zrewolucjonizowały silnik Diesla, który w 1936 r. wykorzystano nawet do napędu samochodu osobowego. W latach 60. rzędową pompę wtryskową zastąpiła pompa rozdzielaczowa.

Zasada działania rzędowej pompy wtryskowej

Tłoczek (8) z naciętą krawędzią sterującą porusza się ruchem posuwisto-zwrotnym w cylinderku (4). Podczas ruchu w dół tłoczek odsłania kanał zasilający (9), którym paliwo dostaje się do przestrzeni roboczej. Następnie tłoczek porusza się w górę, zasłaniając kanały zasilający (9) i przelewowy (10), powodując sprężanie paliwa. Gdy ciśnienie paliwa jest odpowiednio duże, otwiera się zawór zwrotny (6) i paliwo jest kierowane przewodem do wtryskiwacza. Krawędź sterująca poruszającego się wciąż do góry tłoczka odsłania kanał przelewowy (10), którym paliwo opuszcza przestrzeń roboczą. W tym momencie ciśnienie paliwa spada, zawór (6) się zamyka i wtrysk jest zakończony. Ruch tłoczka w górę wywoływany jest przez wałek krzywkowy (1) napędzany od silnika pojazdu. Ruch tłoczka w dół powoduje nacisk sprężyny. Ponieważ skok tłoczka jest stały, dawkę paliwa zmienia się przez obrót tłoczka wokół własnej osi listwą zębatą (2), zmieniając tym samym położenie krawędzi sterującej względem kanału przelewowego. Na każdy cylinder silnika przypada jedna sekcja tłocząca, wymagająca oddzielnej kalibracji. Pompa ma odpowiednie regulatory zapobiegające np. rozbieganiu silnika.